Þá er snjórinn loksins að bráðna

Jæja, þá er snjórinn á endasprettinum þennan veturinn, og við erum farin að sjá gras og annað slíkt í fyrsta skiptið í marga mánuði. Það lá greni fyrir utan útidyrahurðina okkar, en það var síðan á þorláksmessu þegar við vorum að klippa jólatréð til. Það hefur snjóað síðan og þess vegna liggur allt mögulegt ennþá útum allar trissur.
Annars er allt fínt að frétta af okkur, ég er búin að læra að halda mig heima fyrir og tala ekki við fólk eins og er, eða allavega sumt fólk. Ég lifi eftir þeirri filosofi að koma fram við aðra eins og ég vil að aðrir komi fram við mig (held að það hafi verið pabbi sem kenndi mér það..hihi) og mér finnst bara fólk búið að vera einstaklega leiðinlegt undanfarnar vikur. Sem þýðir að það fólk hefur greinilega ekki lært að koma vel fram við aðra! Svo ég læt það bara eiga sig.
Fékk yndislega heimsókn í gær, hún Fríða mín kom með börnin og var hjá okkur í algjörri hygge hygge, með kökur og kaffi. Svoleiðis á lífið að vera!!
Knús á þá sem enn lesa bloggið mitt.. held ekki að þið séuð mörg;-)
Dóra.